O grochu i kręglach :)

Mądrości J. ciąg dalszy - bo trzeba je zachować dla potomności :)

Występują: ja, M. i J.

Miejsce: parking na jednym z krakowskich osiedli

Czas: środek nocy.

Jak to zawsze bywa, najwięcej tematów do rozmowy znajduje się wtedy, gdy trzeba się żegnać. No to stoimy, gadamy. Nic się nie dzieje ;)

I nagle...

- Słyszeliście, jak szumi? Będzie burza? - mówię.

- E, nie... to tylko wiatr - odpowiada J.

A że nie mamy angielskim temperamentów, w tym momencie rozmowa się urywa. Przecież o pogodzie gadać nie będziemy. Tym bardziej, że w środku nocy zakrawa to na perwersję.

- Ej, a wiecie, co się mówi, jak wiatr wieje? - pyta J.

Tradycyjnie patrzę na M. A M. na mnie.

- Nie... - i też tradycyjnie, równocześnie odpowiadamy z M.

- Że Pan Bóg się najadł grochówki i teraz pier...znaczy się, puszcza wiatr - odpowiada z rozbrajającym uśmiechem J.

Patrzę na M. M. na mnie. Wybuchamy śmiechem.

- A wiece co się mówi, jak jest burza? - pyta J.

Śmiech się urywa. Przeczuwam coś złego. Coś bardzo złego.

- Że... aniołki grają w kręgle - odpowiada zadowolony z siebie J.

--------

Jak dalej tak pójdzie, to będę musiała zrobić dla J. osobną kategorię na tym blogu ;)